تسخیر ذهن

در برابر بی مهری آدم ها هیچ نمی گویم؛ سکوت و سکوت و سکوت. انگار که لال شده باشم؛ شاید هم کور و کر. دیگر نه انرژی توضیح دادن دارم و نه حتی حوصله اش را.می دانی؟ دیر دریافتم که مسئول طرز فکر آدم ها نیستم.. بگذار هرکه هرچه خواست بگوید.چه اهمیتی دارد؟ من در لاک خود راحت ترم. آن جا می شود آرام و بی دغدغه زندگی کرد.ماهی ها نه گریه می کنند نه قهر و نه بغض. تنها که می شوند قید دریا را می زنند و تمام مسیر رودخانه را تا اولین قرار عاشقیشان برعکس شنا می کنند."